Dziś też Cię kocham. Autor: Klarka Mrozek o 17:21:00. Wyślij pocztą e-mail Wrzuć na bloga Udostępnij w usłudze Twitter Udostępnij w usłudze Facebook Kochanie i dzielenie miłości na miliardy to strata czasu, wystarczy kochać samego siebie, a reszta…? Każdego ranka mówię do mojej połowicy; „dziś też cię kocham”. Gdzieś to słyszałem już Ja pewnie też umrę w smutku żałując, że trudne tematy pomijałem milczeniem, że nie zrobiłem anakondy ze sznurówki, że… pani na salonach. Zainspirowana dzisiejszym mailem od M (są Listy do M to mogą też być Maile od M). "w Polsce kiedy mowi sie o pokojach to ma sie na mysli wszystkie pomieszczenia mieszkalne. U nas salon nie stanowi pokoju . Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd. Dane szczegółowe:Wydawca: Atla 2Rok wyd.: 2011Oprawa: miękkaIlość stron: 214 135x205 mmEAN: 9788360732403 ISBN: 978-83-6073-240-3 Data: 2011-01-27 × 1 / 1 Opis książki:Autorka ma wyjątkowo sprawne, by nie powiedzieć błyskotliwe pióro. Kilka słów wystarcza jej do przedstawienia nawet bardzo skomplikowanej sytuacji. Prawie tak, jak zdolny grafik, który paroma kreskami potrafi wykreować wyrafinowany obraz. Miniatury Klarki Mrozek to socjologia, obyczaje, nieco historii oraz przystępnie przekazana ambitna publicystyka. Stanisław DrewniakKsiążka "Dziś też Cię kocham" - Klarka Mrozek - oprawa miękka - Wydawnictwo Atla 2. Książka posiada 214 stron i została wydana w 2011 r. Bądź pierwszy - Oceń, napisz recenzję/opinię [+] Fart utrzymuje się w dalszym ciągu. Rozważam możliwość nawiedzenia pobliskiej kolektury albo przynajmniej przejścia obok. Z przyczyn całkowicie ode mnie niezależnych bowiem (bo to przez Obywatela zaspałam przecież) zmuszona byłam dziś jechać do pracy pociągiem. Takim co to jedzie po szynach i stuka a prócz zwyczajowego Złego Pana Konduktora i Maszynisty O Dziwnym Spojrzeniu ma na składzie zatkane lub/i zamknięte na głucho wucety oraz spocony tłumek różnego autoramentu. Na peron wpadłam oczywiście gdy rzeczony pociąg już wjechał podśmiardując miarowo spoconym tłumkiem, więc biletu w kasie – rzecz oczywista – nie zanabyłam. Nie chcąc jednak ryzykować spotkania ze Złym Panem Na Ka ruszyłam na podbój wagonu pierwszego, w którym w razie konieczności jak wieść gminna głosi można przydatne uprawnienie do przejazdu kupić. Przydatne jak diabli, bo pamiętna jestem swego nieustającego szczęścia, gdy zawsze, ilekroć zdarzało mi się bez biletu jeździć, wpadał radośnie wyżej wzmiankowany Pan Na Ka i jeszcze radośniej obdarzał mnie mandatem w odpowiedniej wysokości. O szczęście niepomierne.. jeszcze tego tylko byłoby mi trzeba. Ruszyłam więc przepychając się pomiędzy siatami rozmaitymi i ich właścicielami do tego nieszczęsnego wagonu a łatwe to nie było, choćby z uwagi na fakt, że wsiadając znajdowałam się w wagonie ostatnim, który jest – jak można łatwo i dość logicznie wywnioskować – oddalony od lokomotywy długością solidnego spacerku. Spacerek przebyłam lekko świńskim truchtem, bo jakoś nie chciałam się natknąć przypadkiem na Złego Pana Na Ka już sprawdzającego bilety. Wtedy to wszystkie moje dobre chęci wzięły i by sobie w łeb palnęły, bo już by było tu lejt i dostałabym papierek.. tylko jakby nieco inny. Do przedziału dla Pana Maszynisty i jego Wesołej Kompanii dotarłam dysząc i sapiąc jak ranny łoś tylko w trochę gorszym stylu. Oblicze czerwone, włos rozwiany, Obywatel bezczelnie rozwalony na przednim siedzeniu. Zastukałam grzecznie w szybkę a Zły Pan Konduktor mi pomachał. Fajnie – myślę sobie – no to bawimy się w machanie. To ja mu też pomachałam. Po chwili jednak mu się znudziło i podszedł do drzwi a ja znalazłam się w Świętym Przedziale Służbowym z najmilszą miną Sierotki Marysi po pożarze jaką udało mi się przywołać na spocone oblicze. – Dzień dobry. Chciałam kupić bilecik. – Aale to będzie dopłata. – No trudno. Co zrobić. – I dokąd? – Do Powiśla. – Aale to szkolny?? – Nie… normalny W tym miejscu nastąpiło bezbrzeżne zdziwienie Pana Na Ka, mocno zmienna mimika, szybkie oglądnięcie Lokatora z dolnego piętra, podrapanie się w czoło i kontynuacja. – Aale to będzie 7 złotych. – O rety! Tak dużo? – Noo. Niestety – Szkoda… Tu z kolei nastąpiła kolejna moja mina z cyklu Sierotka Marysia na Dzikim Śniadaniu, bezradny uśmiech numer 5 i mryganie rzęskami w stylu jelonka Bambi na ślizgawce. Chcąc nie chcąc chwyciłam za portfel. Na to Pan Na Ka łypnął porozumiewawczo na mnie i na Obywatela i wskazał nam miejsce w kącie świętego służbowego przedziału uśmiechniętym szeptem dodając: – Pani siada.. Może ‚Renoma’ nie wpadnie. Tym oto sposobem poznałam pierwszego, iście renomowanego Pana Na Ka, który okazał się Dobrym Panem Konduktorem i odbyłam całkowicie bezpłatną podróż pociągiem w komfortowych warunkach siedząc w pustym przedziale z wyrazem olbrzymiego zdumienia i głupawej szczęśliwości na twarzy. Czy dziś jest jakiś Dzień Dobroci Dla Ciężarówek? Ps. ‚….’ podaj mi na pasztetowa_raz@ numer swojego konta – z chęcią wpłacę Ci te 7 złotych, żebyś tak nie obrywał po kieszeni w przypadku podwyżek. Trzeba sobie w końcu jakoś pomagać. Pozdrawiam. Włącz ciemny motyw, który jest przyjemnieszy dla oczu podczas nocy. Włącz jasny motyw, który jest przyjemniejszy dla oczu podczas dnia. Zaloguj się Włącz ciemny motyw, który jest przyjemnieszy dla oczu podczas nocy. Włącz jasny motyw, który jest przyjemniejszy dla oczu podczas dnia. Zaloguj się Autorka ma wyjątkowo sprawne, by nie powiedzieć błyskotliwe pióro. Kilka słów wystarcza jej do przedstawienia nawet bardzo skomplikowanej sytuacji. Prawie tak, jak zdolny grafik, który paroma kreskami potrafi wykreować wyrafinowany obraz. Miniatury Klarki Mrozek to socjologia, obyczaje, nieco historii oraz przystępnie przekazana ambitna publicystyka. Stanisław Drewniak Wydawnictwo: Wrocławskie Wydawnictwo Naukowe Atla 2 data wydania: 2010 (data przybliżona) słowa kluczowe: pamiętniki/wspomnienia/blog/życie codzienne kategoria: biografia/autobiografia/pamiętnik Wróć do góry Nie pamiętasz hasła? Wpisze dane Twojego konta, a my wyślemy Ci link, przy pomocy którego będziesz mógł zresetować hasło. Your password reset link appears to be invalid or expired.

dziś też cię kocham